Namık Kemal, στο σύνολό του Mehmed Namık Kemal, (γεννήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1840, Tekirdağ, Οθωμανική Αυτοκρατορία [τώρα στην Τουρκία] - Πέθανε 2 Δεκεμβρίου 1888, Sakız [τώρα Χίος, Ελλάδα]), Τούρκος συγγραφέας και ποιητής που επηρέασε πολύ τους νέους Τουρκικά και τουρκικά εθνικιστικά κινήματα και συνέβαλαν στη δυτικοποίηση της τουρκικής λογοτεχνίας.
Κουίζ
Γνωρίστε την Ασία
Σε ποιον ποταμό βρίσκεται το φράγμα Three Gorges Dam της Κίνας;
Ένας αριστοκράτης από τη γέννησή του, εκπαιδεύτηκε ιδιωτικά, μαθαίνοντας Περσικά, Αραβικά και Γαλλικά, με αποτέλεσμα να εργάζεται για τα γραφεία μετάφρασης της Οθωμανικής κυβέρνησης το 1857–58. Ο Κεμάλ γνώρισε τους κορυφαίους ποιητές της εποχής και άρχισε να γράφει ποίηση στο κλασικό οθωμανικό στιλ. Αργότερα επηρεάστηκε από τον συγγραφέα και συντάκτη της εφημερίδας Tasvir-i Efkâr («Περιγραφή των Ιδεών»), τον İbrahim Şinasi, ο οποίος είχε περάσει πολύ χρόνο στην Ευρώπη και ήταν πολύ ερωτευμένος με τους δυτικούς τρόπους και ιδέες. Ο Κεμάλ έγινε συντάκτης του Tasvir-i Efkâr το 1865, όταν ο Şinasi έφυγε στη Γαλλία. Μέχρι το 1867, ωστόσο, ο εξαιρετικά πολιτικός χαρακτήρας της έκδοσης προκάλεσε προβλήματα στην οθωμανική κυβέρνηση και αυτός, μαζί με άλλους νεαρούς Οθωμανούς, καθώς αυτή η ομάδα μεταρρυθμιστικών νέων συγγραφέων έγινε γνωστή, κατέφυγε στο Λονδίνο και στη συνέχεια στο Παρίσι και τη Βιέννη. Ο Κεμάλ πέρασε το χρόνο του μελετώντας και μεταφράζοντας σε τουρκικά επιλεγμένα έργα τέτοιων Γάλλων συγγραφέων όπως ο Βίκτωρ Ούγκο, ο Ζαν-Ζακ Ρουσσώ και ο Τσαρλς-Λούις Μοντεσκίου. Δημοσίευσε επίσης την εφημερίδα Hürriyet («Ελευθερία»). Όταν οι Νέοι Οθωμανοί επέστρεψαν στην Κωνσταντινούπολη (τώρα Κωνσταντινούπολη) το 1871, ο Κεμάλ συνέχισε τα επαναστατικά του γραπτά ως συντάκτης της εφημερίδας İbret («Προειδοποίηση») και έγραψε επίσης το πιο διάσημο έργο του, Vatan yahut Silistre («Πατρίδα, ή, Σιλίστρια»), ένα δράμα που εξελίσσεται γύρω από την πολιορκία της Σιλίστριας το 1854, στο οποίο εξέτασε τις ιδέες του πατριωτισμού και του φιλελευθερισμού. Το έργο καταγγέλθηκε από την οθωμανική κυβέρνηση και οδήγησε στη φυλάκισή του στην Κύπρο (1873–76). Μετά την απελευθέρωσή του και μια άλλη περίοδο εικονικής εξορίας, έγινε κυβερνήτης του Σακίζ (Χίος) το 1888.
Ως κοινωνικός μεταρρυθμιστής, ο Namık Kemal είναι πιο γνωστός ως ο προωθητής δύο βασικών ιδεών: vatan («πατρίδα») και hürriyet («ελευθερία»), ιδέες διαμορφωμένες σύμφωνα με ευρωπαϊκές έννοιες που ουσιαστικά εισήγαγε στην τουρκική γλώσσα. Αν και ένας φιλελεύθερος στοχαστής, ο Κεμάλ δεν απέρριψε ποτέ το Ισλάμ στο σχέδιο μεταρρύθμισής του. Πίστευε ότι η θρησκεία ήταν συμβατή με μια πλήρως εκσυγχρονισμένη Τουρκία που είχε μια συνταγματική κυβέρνηση ως πρότυπο των Αγγλικών. Τα πιο γνωστά μυθιστορήματά του περιλαμβάνουν τον İntibah yahut Ali Beyin sergüzeşiti (1874, το «ξύπνημα ή τις εμπειρίες του Ali Bey») και το Cezmi (1887/88), ένα ιστορικό μυθιστόρημα που βασίζεται στη ζωή ενός khan των Τάταρων της Κριμαίας του 16ου αιώνα. Ένα ευρέως διαδεδομένο κοινωνικό έργο είναι ο Rüya («Το όνειρο»), που εκφράζει την επιθυμία του για μια Τουρκία απαλλαγμένη από καταπίεση.
