Ρουμανία

Ρουμανία, χώρα της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Η εθνική πρωτεύουσα είναι το Βουκουρέστι. Η Ρουμανία καταλήφθηκε από σοβιετικά στρατεύματα το 1944 και έγινε δορυφόρος της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ) το 1948. Η χώρα βρισκόταν υπό κομμουνιστική κυριαρχία από το 1948 έως το 1989, όταν ανατράπηκε το καθεστώς του ρουμάνου ηγέτη Νικολάου Τσαουσέσκου. Διεξήχθησαν ελεύθερες εκλογές το 1990. Το 2004 η χώρα προσχώρησε στον Οργανισμό Συνθήκης του Βόρειου Ατλαντικού (ΝΑΤΟ) και το 2007 έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ).

Το ρουμανικό τοπίο είναι περίπου το ένα τρίτο ορεινό και το ένα τρίτο δασικό, με το υπόλοιπο να αποτελείται από λόφους και πεδιάδες. Το κλίμα είναι εύκρατο και χαρακτηρίζεται από τέσσερις διαφορετικές εποχές. Η Ρουμανία απολαμβάνει σημαντικό πλούτο φυσικών πόρων: εύφορη γη για γεωργία. βοσκότοποι για ζώα · δάση που παρέχουν σκληρό και μαλακό ξύλο · αποθέματα πετρελαίου · μέταλλα, συμπεριλαμβανομένου του χρυσού και του αργύρου στα Όρη Apuseni · πολλά ποτάμια που παρέχουν υδροηλεκτρική ενέργεια · και μια ακτογραμμή της Μαύρης Θάλασσας που είναι ο τόπος και των δύο λιμανιών και θέρετρων.

Ο ρουμανικός λαός αντλεί μεγάλο μέρος του εθνοτικού και πολιτιστικού χαρακτήρα τους από τη ρωμαϊκή επιρροή, αλλά αυτή η αρχαία ταυτότητα αναδιαμορφώνεται συνεχώς από τη θέση της Ρουμανίας που κυριαρχεί στις κύριες οδούς μετανάστευσης της ηπείρου. Οι Ρουμάνοι θεωρούν τους εαυτούς τους ως απόγονοι των αρχαίων Ρωμαίων που κατέλαβαν τη νότια Τρανσυλβανία υπό τον αυτοκράτορα Τραϊάν το 105 μ.Χ. και των Δακών που ζούσαν στα βουνά βόρεια της πεδιάδας του Δούναβη και στη λεκάνη της Τρανσυλβανίας. Μέχρι τη στιγμή της απόσυρσης των Ρωμαίων υπό τον αυτοκράτορα Αυριλιανό το 271, οι Ρωμαίοι έποικοι και οι Δάκοι είχαν παντρευτεί, με αποτέλεσμα ένα νέο έθνος. Τόσο οι λατινικές ρίζες της ρουμανικής γλώσσας όσο και η ανατολική ορθόδοξη πίστη στην οποία τηρούν οι περισσότεροι Ρουμάνοι προέκυψαν από το μείγμα αυτών των δύο πολιτισμών.

Από την άφιξη των Ούννων τον 5ο αιώνα μέχρι την εμφάνιση των πριγκιπάτων της Βαλαχίας και της Μολδαβίας τον 14ο αιώνα, ο ρουμανικός λαός σχεδόν εξαφανίστηκε από τη γραπτή ιστορία. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η Ρουμανία εισέβαλε από μεγάλες λαϊκές μεταναστεύσεις και πολεμιστές με άλογο που ταξίδεψαν στην πεδιάδα του Δούναβη. Πιστεύεται ότι, ενόψει της αδιάκοπης βίας οι Ρουμάνοι αναγκάστηκαν να μετεγκατασταθούν, βρίσκοντας ασφάλεια στα Καρπάθια Όρη. Όπως παρατήρησε ο στρατιωτικός αρχηγός Helmuth von Moltke: «Η αντίσταση που αποδείχτηκε σχεδόν πάντα άχρηστη, οι Ρουμάνοι δεν μπορούσαν πλέον να σκεφτούν κανέναν άλλο τρόπο άμυνας παρά την πτήση».

Για τα επόμενα 600 χρόνια τα ρουμανικά εδάφη χρησίμευαν ως πεδίο μάχης για τις συγκρουόμενες φιλοδοξίες των γειτόνων τους. Οι Ρουμάνοι δεν μπόρεσαν να αντέξουν τις αυτοκρατορικές πιέσεις πρώτα από τους Βυζαντινούς και έπειτα από τους Οθωμανούς Τούρκους στα νότια της Κωνσταντινούπολης (τώρα Κωνσταντινούπολη), ή αργότερα από την αυτοκρατορία του Αψβούργου στα δυτικά και από τη Ρωσία στα ανατολικά.

Το 1859 οι ηγεμονίες της Βαλαχίας και της Μολδαβίας ενώθηκαν, και το 1877 διακήρυξαν την ανεξαρτησία τους από την Οθωμανική Αυτοκρατορία ως τη σύγχρονη Ρουμανία. Αυτό συνοδεύτηκε από μια μετατροπή από το κυριλλικό αλφάβητο στα λατινικά και από μια έξοδο μαθητών που αναζητούσαν τριτοβάθμια εκπαίδευση στη Δυτική Ευρώπη, ειδικά στη Γαλλία.

Παρά την καθυστερημένη έναρξη ως ευρωπαϊκό έθνος-κράτος, η Ρουμανία τον 20ο αιώνα παρήγαγε αρκετούς παγκοσμίου φήμης διανοούμενους, συμπεριλαμβανομένων του συνθέτη Georges Enesco, του θεατρικού συγγραφέα Eugène Ionesco, του φιλόσοφου Emil Cioran, του ιστορικού της θρησκείας Mircea Eliade και του βραβείου Νόμπελ George E. Palade. Την παραμονή του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, η δημοσιογράφος Rosa Goldschmidt Waldeck (Countess Waldeck) περιέγραψε την ισχυρότερη εντύπωση της για τους Ρουμάνους:

Δύο χιλιάδες χρόνια σοβαρών ξένων κυρίων, βαρβαρικών εισβολών, ανεπιθύμητων κατακτητών, κακών πρίγκιπων, χολέρας και σεισμών έδωσαν στους Ρουμάνους μια υπέροχη αίσθηση της προσωρινής και παροδικής ποιότητας των πάντων. Η εμπειρία στην επιβίωση τους έχει διδάξει ότι κάθε πτώση μπορεί να οδηγήσει σε απρόβλεπτες ευκαιρίες και ότι κατά κάποιο τρόπο ξαναβγαίνουν ξανά.