Ν. Κοζέης | «Παιδοοφθαλμολογία-Στραβισμός» (Ενδέχεται 2024)
Ο στραβισμός, που ονομάζεται επίσης στραβισμός, η ευθυγράμμιση των ματιών. Το αποκλίνον μάτι μπορεί να κατευθύνεται προς τα μέσα προς το άλλο μάτι (εγκάρσιος οφθαλμός ή εσωτροπία), προς τα έξω, μακριά από το άλλο μάτι (εξωτροπία), προς τα πάνω (υπερτροπία) ή προς τα κάτω (υποτροπία). Η απόκλιση ονομάζεται «ταυτόχρονη» εάν παραμένει σταθερή σε όλες τις κατευθύνσεις του βλέμματος και «ανάρμοστη» εάν ο βαθμός της ευθυγράμμισης ποικίλλει ανάλογα με την κατεύθυνση του βλέμματος.
οφθαλμική νόσος: Στραβισμός (στραβισμός)
Στα κάτω σπονδυλωτά, όπως τα ψάρια, τα μάτια είναι τοποθετημένα και στις δύο πλευρές της κεφαλής για να δώσουν τη μέγιστη θέα στο περιβάλλον
Το Strabismus μπορεί να υπάρχει συνεχώς, κατά διαστήματα, ή να εμφανίζεται μόνο με ειδικές δοκιμές. Συγγενής ή βρεφική, ο στραβισμός εμφανίζεται κατά την παιδική ηλικία και πιθανώς οφείλεται σε ελαττώματα που υπάρχουν κατά τη γέννηση, τα οποία δεν είναι καλά κατανοητά. Ωστόσο, δεδομένης της έντονης τάσης του στραβισμού να τρέχει σε οικογένειες, οι αιτίες αναμφίβολα έχουν κάποια γενετική συνιστώσα. Ενώ ο συγγενής στραβισμός είναι πιο συχνός σε παιδιά με προβλήματα που σχετίζονται με τη γέννηση, τα περισσότερα προσβεβλημένα παιδιά είναι κατά τα άλλα νευρολογικά φυσιολογικά. Ο επίκτητος στραβισμός εμφανίζεται αργότερα στη ζωή και έχει πολλές πιθανές αιτιολογίες. Για παράδειγμα, ο επίκτητος στραβισμός μπορεί να οφείλεται σε ασθένειες ή τραύματα που επηρεάζουν τους πραγματικούς μύες που είναι υπεύθυνοι για τη μετακίνηση του ματιού ή των νεύρων ή των κέντρων του εγκεφάλου που ελέγχουν αυτούς τους μυς. Επιπλέον, η κακή όραση σε ένα ή και στα δύο μάτια μπορεί να οδηγήσει σε αισθητήριο στραβισμό, στον οποίο το μάτι με τη φτωχότερη όραση μετακινείται ελαφρώς με την πάροδο του χρόνου. Στα παιδιά, ένας κοινός συντελεστής στον επίκτητο στραβισμό είναι η όραση (υπερμετρωπία), η οποία, όταν είναι αρκετά σοβαρή, μπορεί δευτερεύοντα να προκαλέσει τη διέλευση των ματιών καθώς το παιδί προσπαθεί να επικεντρωθεί σε ένα αντικείμενο (παρηγορητική εσωτροπία).
Ο κύριος κίνδυνος του στραβισμού στην πρώιμη παιδική ηλικία είναι η μονοφθαλμική απώλεια όρασης ή η αμβλυωπία, μια κατάσταση που μπορεί να γίνει μόνιμη αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα. Εάν ο εγκέφαλος λάβει δύο ξεχωριστές εικόνες λόγω της παρουσίας ενός συνεχώς αποκλίνουσας οφθαλμού, το λιγότερο χρησιμοποιούμενο μάτι μπορεί να αναπτύξει αμβλυωπία ως αποτέλεσμα της καταστολής της ανεπιθύμητης δεύτερης εικόνας. Συχνά στη θεραπεία του στραβισμού, το προτιμώμενο («καλύτερη όραση») μάτι επιδιορθώνεται για μια χρονική περίοδο για να ενθαρρύνει το παιδί να χρησιμοποιήσει το «πιο αδύναμο» μάτι και έτσι να βελτιώσει την όραση του ασθενέστερου ματιού. Η θεραπεία με επιδιόρθωση είναι αποτελεσματική σε νεότερες ηλικίες, αλλά γενικά δεν είναι χρήσιμη σε μεγαλύτερους εφήβους και ενήλικες. Έτσι, η έγκαιρη ταυτοποίηση και θεραπεία της αμβλυωπίας είναι κρίσιμης σημασίας.
Ανάλογα με την κατάσταση, σημαντικές μη χειρουργικές θεραπείες για το στραβισμό μπορεί να περιλαμβάνουν διόρθωση οποιασδήποτε υποκείμενης μυωπίας (μυωπία), μυωπίας (υπερμετρωπίας) ή αστιγματισμού με γυαλιά ή γυαλιά τοποθέτησης με πρίσματα. Ωστόσο, η οριστική θεραπεία απαιτεί συνήθως χειρουργικό χειρισμό ενός ή περισσοτέρων μυών που ελέγχουν την κίνηση των ματιών σε μια προσπάθεια να ευθυγραμμιστούν ξανά τα δύο μάτια.
