«Δε ζούμε στη Σαουδική Αραβία, οι γυναίκες δε φοράνε μπούργκες!»: Δικηγόρος Κ. Σπυρόπουλου στο MEGA (Ενδέχεται 2024)
Ο Χεζάτζ, γράφει επίσης τον Χεντζάζ, Αραβικά Al--ijāz, περιοχή της δυτικής Σαουδικής Αραβίας, κατά μήκος της ορεινής ακτής της Ερυθράς Θάλασσας της Αραβικής Χερσονήσου από την Ιορδανία στα βόρεια έως την περιοχή Asir στα νότια. Το βόρειο τμήμα της επαρχίας καταλήφθηκε ήδη από τον 6ο αιώνα π.Χ., όταν οι Χαλδαίοι βασιλιάδες της Βαβυλώνας διατήρησαν τον Ταϊμά ως θερινή πρωτεύουσα. Αργότερα, ο Χεζάτζ έγινε μέρος του βασιλείου των Ναβαταίων (100 π.Χ. – 200 μ.Χ.), το κέντρο του οποίου ήταν ο Μαντάιν Σάλιτς. Η επαρχία ήταν και πάλι υπό τον έλεγχο της Βαγδάτης μέχρι το 1258, όταν έπεσε στους Αιγύπτιους. Το 1517 καταλήφθηκε από τους Τούρκους. Ο ονομαστικός κανόνας, ωστόσο, παρέμεινε στα χέρια των σερίφη (ευγενείς) της Μέκκας μέχρι τις θρησκευτικές αναταραχές στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν οι ιερές πόλεις δέχτηκαν επιδρομές από τους φονταμενταλιστές μουσουλμάνους Wahhābī. Οι Οθωμανοί έλεγξαν άμεσα το Hejaz μετά το 1845 και έχτισαν (1900-08) το σιδηρόδρομο Δαμασκού-Μεντίνας για να ενοποιήσουν την περιοχή τους. Το 1916, κατά τη διάρκεια του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου, ο Σάρφηφ Σουσάιν μπιν Αλί, ο οποίος ισχυρίστηκε γραμμική καταγωγή από τον Προφήτη Μωάμεθ, εξεγέρθηκε ενάντια στην τουρκική κυριαρχία, κατέστρεψε το σιδηρόδρομο και ανακήρυξε τον εαυτό του βασιλιά του Χαζάτζ. Η βασιλεία του ayusayn έληξε το 1924, όταν παραιτήθηκε ενάντια σε μια εισβολή Wahhābī, και το 1925 ο γιος και ο διάδοχός του, ʿAlī, παραιτήθηκε και εγκατέλειψε τη χώρα.
Αραβία: The Hejaz και Asir
Ένα σχεδόν αδιάσπαστο γκρεμό διασχίζει το μήκος της χερσονήσου πάνω από την Ερυθρά Θάλασσα. Η έκταση από τον Κόλπο της Άκαμπα σε ένα σημείο περίπου
Ο Ibn Saʿūd, ο σουλτάνος του Najd, ανέλαβε τον τίτλο Βασιλιάς του Hejaz το 1926, και το 1932 ο Hejaz, ο Najd και άλλες περιοχές υπό τον έλεγχό του ενώθηκαν για να σχηματίσουν το Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας.
Η οικονομία της περιοχής, που εξαρτάται κάποτε από την εξόρυξη χρυσού, βασίζεται τώρα στις δαπάνες προσκυνήματος, στις ελαφριές βιομηχανίες (ιδιαίτερα στη Jiddah), στο εμπόριο, στην περιορισμένη γεωργική παραγωγή ημερομηνιών και δημητριακών, και στον πλούτο που παράγεται από τα κοιτάσματα πετρελαίου της ανατολικής Αραβίας. Εκτός από τις δύο ιερές πόλεις της Μέκκας και της Μεδίνας, τα κύρια κέντρα είναι η Jiddah, το μεγαλύτερο λιμάνι της Ερυθράς Θάλασσας, το Al-Ṭāʾif (θερινό θέρετρο) και το Yanbuʿ (το λιμάνι της Medina).
