Καρδιολογία ιατρική

Καρδιολογία, ιατρική ειδικότητα που ασχολείται με τη διάγνωση και τη θεραπεία ασθενειών και ανωμαλιών που αφορούν την καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία. Η καρδιολογία είναι ιατρική, όχι χειρουργική, πειθαρχία. Οι καρδιολόγοι παρέχουν τη συνεχή φροντίδα ασθενών με καρδιαγγειακές παθήσεις, πραγματοποιώντας βασικές μελέτες της καρδιακής λειτουργίας και εποπτεύοντας όλες τις πτυχές της θεραπείας, συμπεριλαμβανομένης της χορήγησης φαρμάκων για την τροποποίηση των καρδιακών λειτουργιών.

Τα θεμέλια του τομέα της καρδιολογίας τέθηκαν το 1628, όταν ο Άγγλος ιατρός William Harvey δημοσίευσε τις παρατηρήσεις του σχετικά με την ανατομία και τη φυσιολογία της καρδιάς και της κυκλοφορίας. Από εκείνη την περίοδο, η γνώση αυξήθηκε σταθερά καθώς οι γιατροί βασίστηκαν στην επιστημονική παρατήρηση, απορρίπτοντας τις προκαταλήψεις και τις δεισιδαιμονίες των προηγούμενων εποχών και διεξήγαγαν εμπεριστατωμένες και έντονες μελέτες για τη φυσιολογία, την ανατομία και την παθολογία της καρδιάς και των αιμοφόρων αγγείων. Κατά τη διάρκεια του 18ου και του 19ου αιώνα οι γιατροί απέκτησαν μια βαθύτερη κατανόηση των ιδιομορφιών του σφυγμού και της αρτηριακής πίεσης, των καρδιακών ήχων και των καρδιακών θορύβων (μέσω της πρακτικής της ακρόσβεσης, με τη βοήθεια της εφεύρεσης του στηθοσκοπίου από τον Γάλλο ιατρό Ρενέ Λαννέκ), της αναπνοής και ανταλλαγή αερίων αίματος στους πνεύμονες, της δομής και λειτουργίας των καρδιακών μυών, των συγγενών καρδιακών ελαττωμάτων, της ηλεκτρικής δραστηριότητας στον καρδιακό μυ και των ακανόνιστων καρδιακών ρυθμών (αρρυθμίες). Δεκάδες κλινικές παρατηρήσεις που διεξήχθησαν σε αυτούς τους αιώνες ζουν σήμερα στην κοιλιακή καρδιολογία - για παράδειγμα, το σύνδρομο Adams-Stokes, ένας τύπος καρδιακού αποκλεισμού που ονομάζεται για τους Ιρλανδούς γιατρούς Robert Adams και William Stokes. Ο Austin Flint μουρμούρισε, ονομαζόταν για τον Αμερικανό ιατρό που ανακάλυψε τη διαταραχή. και τετραλογία του Fallot, ένας συνδυασμός συγγενών καρδιακών ελαττωμάτων που ονομάζεται Γάλλος ιατρός Étienne-Louis-Arthur Fallot.

Μεγάλο μέρος της προόδου στην καρδιολογία κατά τον 20ο αιώνα έγινε δυνατή με βελτιωμένα διαγνωστικά εργαλεία. Η ηλεκτροκαρδιογραφία, η μέτρηση της ηλεκτρικής δραστηριότητας στην καρδιά, εξελίχθηκε από έρευνα του ολλανδού φυσιολόγου Willem Einthoven το 1903 και η ακτινολογική αξιολόγηση της καρδιάς αναπτύχθηκε από τα πειράματα του Γερμανού φυσικού Wilhelm Conrad Röntgen με τις ακτίνες Χ το 1895. Ηχοκαρδιογραφία, η δημιουργία εικόνων της καρδιάς με την κατεύθυνση των υπερήχων κύματα μέσω του θωρακικού τοιχώματος, εισήχθη στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Ο καρδιακός καθετηριασμός, που εφευρέθηκε το 1929 από τον Γερμανό χειρουργό Werner Forssmann και τελειοποιήθηκε αμέσως μετά από τους Αμερικανούς φυσιολόγους André Cournand και Dickinson Richards, άνοιξε το δρόμο για τη μέτρηση της πίεσης μέσα στην καρδιά, μελετώντας τη φυσιολογική και μη φυσιολογική ηλεκτρική δραστηριότητα και οπτικοποιώντας άμεσα τους καρδιακούς θαλάμους και τα αιμοφόρα αγγεία. (αγγειογραφία). Σήμερα η πειθαρχία της πυρηνικής καρδιολογίας παρέχει ένα μέσο μέτρησης της ροής του αίματος και της συστολής στον καρδιακό μυ μέσω της χρήσης ραδιοϊσοτόπων.

Καθώς οι διαγνωστικές δυνατότητες έχουν αυξηθεί, έτσι έχετε επιλογές θεραπείας. Τα φάρμακα έχουν αναπτυχθεί από τη φαρμακευτική βιομηχανία για τη θεραπεία καρδιακής ανεπάρκειας, στηθάγχης, στεφανιαίας νόσου, υπέρτασης (υψηλή αρτηριακή πίεση), αρρυθμίας και λοιμώξεων όπως η ενδοκαρδίτιδα. Παράλληλα με τις εξελίξεις στον καρδιακό καθετηριασμό και την αγγειογραφία, οι χειρουργοί ανέπτυξαν τεχνικές που επιτρέπουν στην κυκλοφορία του αίματος να παρακάμψει την καρδιά μέσω μηχανών καρδιάς-πνεύμονα, επιτρέποντας έτσι χειρουργική διόρθωση κάθε είδους επίκτητων και συγγενών καρδιακών παθήσεων. Άλλες εξελίξεις στην καρδιολογία περιλαμβάνουν ηλεκτροκαρδιογραφικές οθόνες, βηματοδότες και απινιδωτές για την ανίχνευση και θεραπεία αρρυθμιών, την κατάλυση ραδιοσυχνοτήτων ορισμένων μη φυσιολογικών ρυθμών και την αγγειοπλαστική με μπαλόνι και άλλες μη χειρουργικές θεραπείες απόφραξης των αιμοφόρων αγγείων. Αναμένεται ότι οι ανακαλύψεις στη γενετική και τη μοριακή βιολογία θα βοηθήσουν περαιτέρω τους καρδιολόγους να κατανοήσουν τις καρδιαγγειακές παθήσεις.