Πίνακας περιεχομένων:
Κρατικός και ανθρωπιστικός
Καθώς ο Nansen μεγάλωνε, άρχισε να ενδιαφέρεται περισσότερο για τις σχέσεις μεταξύ ατόμων και εθνών. Το 1905 συμμετείχε ενεργά στη συζήτηση για τη διάλυση της ένωσης μεταξύ Νορβηγίας και Σουηδίας. Η στάση του μπορεί να συνοψιστεί με τα λόγια του: «Οποιαδήποτε ένωση στην οποία ο λαός περιορίζεται στην άσκηση της ελευθερίας του είναι και θα παραμείνει κίνδυνος». Κατά την ίδρυση της νορβηγικής μοναρχίας, ο Nansen διορίστηκε ο πρώτος υπουργός του στο Λονδίνο (1906-08). Το 1917, κατά τη διάρκεια του Α Παγκοσμίου Πολέμου, διορίστηκε επικεφαλής μιας νορβηγικής επιτροπής στις Ηνωμένες Πολιτείες και διαπραγματεύτηκε μια ικανοποιητική συμφωνία με την κυβέρνηση των ΗΠΑ σχετικά με την εισαγωγή βασικών προμηθειών στη Νορβηγία.
Στην πρώτη συνέλευση του Συνδέσμου των Εθνών το 1920, η Νορβηγική αντιπροσωπεία ήταν επικεφαλής του Nansen, ο οποίος επρόκειτο να παραμείνει ένα από τα εξέχοντα μέλη της συνέλευσης μέχρι το θάνατό του. Τον Απρίλιο του 1920, το συμβούλιο του Συνδέσμου Εθνών έδωσε στον Nansen το πρώτο μεγάλο του καθήκον, διορίζοντάς τον υψηλό επίτροπο υπεύθυνο για τον επαναπατρισμό περίπου 500.000 αιχμαλώτων πολέμου από τους πρώην γερμανικούς και Αυστροουγγρικούς στρατούς. Η σοβιετική κυβέρνηση δεν θα αναγνώριζε τη Συμμαχία των Εθνών, αλλά διαπραγματεύτηκε με τον Nansen προσωπικά, και τον Σεπτέμβριο του 1922 ανέφερε στην τρίτη συνέλευση του Συνδέσμου ότι το έργο του είχε ολοκληρωθεί και ότι 427.886 αιχμάλωτοι πολέμου είχαν επαναπατριστεί.
Τον Αύγουστο του 1921, η Νανσέν ζήτησε από τη Διεθνή Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού να κατευθύνει μια προσπάθεια να ανακουφίσει τη λιμότατη Ρωσία. Δέχτηκε, και στις 15 Αυγούστου μια διάσκεψη στη Γενεύη, στην οποία εκπροσωπήθηκαν 13 κυβερνήσεις και 48 οργανώσεις του Ερυθρού Σταυρού, τον διόρισαν Ύπατο Αρμοστή αυτού του νέου εγχειρήματος. Στις 27 Αυγούστου κατέληξε σε συμφωνία με τη σοβιετική κυβέρνηση που του επέτρεπε να ανοίξει στη Μόσχα γραφείο του «Διεθνούς Ρώσου Εκτελεστικού Αρωγής». Το αίτημα του Nansen προς το League για οικονομική βοήθεια απορρίφθηκε, αλλά κάνοντας έκκληση σε ιδιωτικούς οργανισμούς και απευθυνόμενος σε μεγάλες δημόσιες συναντήσεις κατάφερε να συγκεντρώσει τα απαραίτητα χρήματα.
Στις 5 Ιουλίου 1922, με πρωτοβουλία του Nansen, υπεγράφη διεθνής συμφωνία στη Γενεύη, η οποία εισήγαγε την ταυτότητα για εκτοπισμένους, γνωστούς ως «διαβατήριο Nansen». Το 1931 δημιουργήθηκε το Διεθνές Γραφείο για τους Πρόσφυγες Nansen στη Γενεύη (μετά το θάνατο του Nansen). Φρόντισε κυρίως για αντικομμουνιστές («Λευκούς») Ρώσους, για Αρμένιους από την Τουρκία και, αργότερα, για Εβραίους από τη Ναζιστική Γερμανία.
Το 1922 απονεμήθηκε στο Nansen το βραβείο Νόμπελ για την ειρήνη. χρησιμοποίησε το χρηματικό έπαθλο για την προώθηση της διεθνούς βοήθειας. Το Διεθνές Γραφείο για τους Πρόσφυγες του Nansen κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ για την Ειρήνη το 1938.
