Καρκίνος της χοληδόχου κύστης

Καρκίνος της χοληδόχου κύστης, ασθένεια που χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη κακοηθών κυττάρων στη χοληδόχο κύστη. Ο καρκίνος της χοληδόχου κύστης είναι μια σπάνια ασθένεια και συχνά ανιχνεύεται μόνο όταν τα καρκινικά κύτταρα έχουν μετασταθεί (εξαπλωθεί) σε άλλα όργανα, με αποτέλεσμα χαμηλά ποσοστά επιβίωσης. Περίπου 60 έως 70 τοις εκατό των καρκίνων της χοληδόχου κύστης βρέθηκαν παρεμπιπτόντως μετά από χολοκυστεκτομή (χειρουργική αφαίρεση της χοληδόχου κύστης) για κατά τα άλλα καλοήθεις ασθένειες, όπως χολοκυστίτιδα (φλεγμονή της χοληδόχου κύστης) ή χολόλιθους (χολολιθίαση).

Ο καρκίνος της χοληδόχου κύστης προσβάλλει τις γυναίκες συχνότερα από τους άνδρες και η συχνότητά του αυξάνεται με την ηλικία. Η ασθένεια έχει ασυνήθιστα υψηλά ποσοστά εμφάνισης μεταξύ ιθαγενών Αμερικανών τόσο στη Βόρεια όσο και στη Νότια Αμερική. Μερικά από τα υψηλότερα ποσοστά επίπτωσης βρίσκονται σε πληθυσμούς στα Όρη των Άνδεων της Νότιας Αμερικής (ιδιαίτερα στη Χιλή και τη Βολιβία), σε πληθυσμούς του Μεξικού Αμερικής και σε ανθρώπους που ζουν στη βόρεια Ινδία. Η επίπτωση είναι επίσης υψηλή στη Νότια Κορέα.

Παράγοντες κινδύνου

Ένας αριθμός παραγόντων κινδύνου σχετίζονται με την ανάπτυξη καρκίνου της χοληδόχου κύστης. Η παρουσία μακροχρόνιας φλεγμονής, όπως αυτή που σχετίζεται με χρόνιες χολόλιθους, μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα όγκων, πιθανώς δημιουργώντας ένα περιβάλλον που προάγει γενετικές μεταλλάξεις που στη συνέχεια οδηγούν σε ανάπτυξη όγκων. Όσο μεγαλύτερος είναι ο χολόλιθος (π.χ. μεγαλύτερος από 3 cm [1,2 ίντσες] σε διάμετρο), τόσο υψηλότερος είναι ο κίνδυνος καρκίνου της χοληδόχου κύστης. Παρόλο που οι χολόλιθοι υπάρχουν σε περίπου 85 τοις εκατό των ασθενών με καρκίνο της χοληδόχου κύστης, ωστόσο, μόνο ένα μικρό κλάσμα ατόμων με χολόλιθο αναπτύσσουν καρκίνο.

Η μακροχρόνια λοίμωξη με διαφορετικούς τύπους βακτηρίων, ιδιαίτερα με τη Salmonella typhi, σχετίζεται επίσης με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου της χοληδόχου κύστης. Ο κίνδυνος αυξάνεται επίσης σε άτομα που έχουν οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του παχέος εντέρου, συγκεκριμένα καταστάσεις όπως το σύνδρομο Gardner και ο κληρονομικός καρκίνος του παχέος εντέρου (HNPCC). Άλλοι πιθανοί παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν την παχυσαρκία και την έκθεση σε ορισμένες χημικές ουσίες (π.χ. ραδόνιο).

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα του καρκίνου της χοληδόχου κύστης τείνουν να είναι ασαφή. Μπορούν να περιλαμβάνουν κοιλιακό άλγος, απώλεια όρεξης, πυρετό, ναυτία και έμετο. Μερικοί ασθενείς αναπτύσσουν ίκτερο (κιτρίνισμα του δέρματος, ασπράδια των ματιών και βλεννογόνους), κοιλιακή διάταση και φαγούρα. Ο πρώιμος καρκίνος, ωστόσο, μπορεί να είναι ασυμπτωματικός. Όταν τα συμπτώματα αναπτύσσονται αργότερα, ο καρκίνος είναι πιθανό να έχει εξελιχθεί σε ανίατη κατάσταση.

Διάγνωση και θεραπεία

Χρησιμοποιούνται διάφορες προσεγγίσεις για τη διάγνωση της παρουσίας καρκίνου της χοληδόχου κύστης. Ο υπέρηχος είναι η συνήθης διαγνωστική μελέτη όταν υπάρχει υποψία ασθένειας που σχετίζεται με χολόλιθο. Ο υπέρηχος μπορεί να δείξει πυκνά τοιχώματα και μάζες. Ωστόσο, μπορεί να μην δώσει οριστική διάγνωση του καρκίνου της χοληδόχου κύστης. Η σάρωση με υπολογιστική τομογραφία (CT) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εκτιμηθεί η έκταση της ανάπτυξης και της εξάπλωσης του όγκου. Η χολαγγειοπαγκρεατογραφία μαγνητικού συντονισμού (MRCP) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την απεικόνιση της τοπικής ανατομίας της χοληδόχου κύστης και για τη διάκριση μεταξύ καλοήθων και κακοηθών βλαβών. Η βιοψία της χοληδόχου κύστης πριν από τη χειρουργική επέμβαση συνήθως δεν πραγματοποιείται λόγω αυξημένου κινδύνου εξάπλωσης των καρκινικών κυττάρων στους γύρω ιστούς.

Η θεραπεία του καρκίνου της χοληδόχου κύστης εξαρτάται από το στάδιο στο οποίο διαγιγνώσκεται ο καρκίνος. Η σταδιοποίηση καθορίζει το βαθμό στον οποίο ο καρκίνος έχει αναπτυχθεί ή εξαπλωθεί από την πρωτογενή θέση (αρχική περιοχή ανάπτυξης). Οι επιλογές θεραπείας περιλαμβάνουν απλή χολοκυστεκτομή (αφαίρεση μόνο της χοληδόχου κύστης), ριζική χολοκυστεκτομή (αφαίρεση της χοληδόχου κύστης, εκτομή συγκεκριμένων χολικών αγωγών, αφαίρεση περιφερειακών λεμφαδένων και αφαίρεση τμημάτων του ήπατος), ακτινοθεραπεία, χημειοθεραπεία, ανακουφιστική φροντίδα, ή κάποιο συνδυασμό αυτών.